RZECZYWISTOŚĆ LUDZKIEGO ISTNIENIA
Rzeczywistość ludzkiego istnienia jest konkretną rzeczywistością fizyczną, w której spełniają się określone warunki biologiczne i społeczne. W tej empirii nie ma miejsca na duszę, która miałaby być odrębną niematerialną postacią egzystencji człowieka, wiążącą się w jakiś dziwaczny sposób z jego materialnym, „rozciągłym” ciałem. Dusza jest po prostu abstrakcyjnym uogólnieniem procesów życia człowieka lub obrazowym upostaciowianiem sił, które w tym życiu się przejawiają. Jest — podobnie jak Bóg — tylko konstrukcją ludzkiej świadomości, urastającą do rozmiarów samoistnej potęgi, która aczkolwiek jest ułudna, potrafi — jak inne wyobrażenia religijne —- rządzić ludźmi.